Изборот Мексико Сити да биде домаќин на Летните олимписки игри (ЛОИ)
во 1968 година предизвика многубројни негативни реакции, пред сѐ,
поради надморската височина од 2.240 метри, на која се наоѓа градот.
Таквата височина беше погодна за натпреварувањата во кои е битна
експлозивноста - во кратките спринтерски натпревари, како и во
скокачките дисциплини. Но разредениот воздух претставуваше пречка за
учесниците во спортовите во кои беше потребна издржливост.
Светски рекорди беа постигнувани во спринтерските дисциплини под 400 метри, во скок во далечина и во скок во височина. На атлетските боралишта првпат беше поставен тартан, а резултатите беа мерени електронски.
Највпечатлив момент од ЛОИ во Мексико секако е спектакуларниот скок во далечина од 8,90 метри на Американецот Боб Бимон, светски рекорд што нема да биде надминат долги 22 години. Во скок во височина Американецот Дик Фозбери триумфира со нов стил, со грбот свртен кон летвичката, што подоцна ќе биде наречен „Фозбери-скок“ и до ден-денес ќе опстојува. Тој ќе биде првиот олимписки шампион што бил на антидопинг-тест, што првпат беше применет на ЛОИ.
Мексиканката Енрикета Базилио стана првата жена што го запалила олимпискиот пламен на свеченото отворање. Американката Вајомина Тајс беше првата атлетичарка што победила на ЛОИ на 100 метри двапати по ред, а Ал Ертер, фрлачот на диск, го освои четвртиот златен олимписки медал во низа.
Гимнастичарката Вера Чаславска од Чехословачка блескаше во Мексико освојувајќи четири златни и два сребрени медала, вкупно 11 во кариерата (седум златни и четири сребрени). Нејзините победи во дуелите против советските гимнастичарки, покрај спортска, имаа и политичка димензија, бидејќи се случија само два месеца по инвазијата на Советскиот Сојуз над нејзината земја.
Кога сме кај спортот и политиката, треба да се споменат и двајцата американски спринтери, Томи Смит и Џон Карлос, освојувачите на златен и на бронзен медал на 200 метри. На победничкиот трон при свирењето на химната тие високо ги кренаа тупаниците на кои беа навлечени кожени црни ракавици, поздравот на организацијата „Црни пантери“ во знак на протест поради расната сегрегација во САД, по што веднаш беа вратени дома, а ИОК доживотно ги суспендира.
Германските спортисти првпат се појавија во два различни тима, откако на претходните три ЛОИ (1956, 1960 и 1964 година) настапуваа заеднички. На свеченото дефиле спортистите од Западна и од Источна Германија ги следеа звуците од Бетовеновата „Ода на радоста“.
(продолжува)
Светски рекорди беа постигнувани во спринтерските дисциплини под 400 метри, во скок во далечина и во скок во височина. На атлетските боралишта првпат беше поставен тартан, а резултатите беа мерени електронски.
Највпечатлив момент од ЛОИ во Мексико секако е спектакуларниот скок во далечина од 8,90 метри на Американецот Боб Бимон, светски рекорд што нема да биде надминат долги 22 години. Во скок во височина Американецот Дик Фозбери триумфира со нов стил, со грбот свртен кон летвичката, што подоцна ќе биде наречен „Фозбери-скок“ и до ден-денес ќе опстојува. Тој ќе биде првиот олимписки шампион што бил на антидопинг-тест, што првпат беше применет на ЛОИ.
Мексиканката Енрикета Базилио стана првата жена што го запалила олимпискиот пламен на свеченото отворање. Американката Вајомина Тајс беше првата атлетичарка што победила на ЛОИ на 100 метри двапати по ред, а Ал Ертер, фрлачот на диск, го освои четвртиот златен олимписки медал во низа.
Гимнастичарката Вера Чаславска од Чехословачка блескаше во Мексико освојувајќи четири златни и два сребрени медала, вкупно 11 во кариерата (седум златни и четири сребрени). Нејзините победи во дуелите против советските гимнастичарки, покрај спортска, имаа и политичка димензија, бидејќи се случија само два месеца по инвазијата на Советскиот Сојуз над нејзината земја.
Кога сме кај спортот и политиката, треба да се споменат и двајцата американски спринтери, Томи Смит и Џон Карлос, освојувачите на златен и на бронзен медал на 200 метри. На победничкиот трон при свирењето на химната тие високо ги кренаа тупаниците на кои беа навлечени кожени црни ракавици, поздравот на организацијата „Црни пантери“ во знак на протест поради расната сегрегација во САД, по што веднаш беа вратени дома, а ИОК доживотно ги суспендира.
Германските спортисти првпат се појавија во два различни тима, откако на претходните три ЛОИ (1956, 1960 и 1964 година) настапуваа заеднички. На свеченото дефиле спортистите од Западна и од Источна Германија ги следеа звуците од Бетовеновата „Ода на радоста“.
(продолжува)
Извор: Нова Македонија
No comments:
Post a Comment