Овие игри требаше да ги организира Рим, но по ерупцијата на вулканот
Етна, кој го разори Неапол во 1906 година, парите од италијанската
влада беа пренасочени за обнова на градот.
Откако се утврди дека италијанскиот главен град не е подготвен да биде
домаќин на ЛОИ, организацијата ја доби Лондон во конкуренција на Берлин и
на Милано. Англичаните се покажаа како одлични организатори на Игрите
од 27 април до 31 октомври. Првпат за потребите на Игрите беше изграден
олимписки стадион со капацитет од 68.000 места, а пливачките натпревари
повеќе не се одржуваа на отворено туку во базен.
Првпат беше организирано и свечено отворање, но парадата не мина најдобро поради многуте политички и други разлики меѓу повеќе земји, како што беа недоразбирањата меѓу Ирска и Велика Британија, Финска и Русија итн. Во Лондон првпат јавно беше промовирано олимпиското мото „На ЛОИ најважно е да се учествува, не да се победи“, а креаторот, еден бискуп од Пенсилванија, ја изговори на црковната служба во познатата катедрала „Сент Пол“, на 19 јули.
Организацискиот комитет ја прецизира должината на маратонската патека на 42,195 метри, а последните 195 метри беа додадени за да му се угоди на кралското семејство и спортистите да ја минат целта токму пред кралската ложа. Таа должина (42,195 метри) е официјализирана од Игрите во Париз 1924 година. Италијанецот Дорандо Пјетри во маратонската трка влезе прв на стадионот, но беше толку премален што продолжи да трча во спротивна насока и колабира во близината на целната рамнина. Официјалните лица му помогнаа да стане и да ја мине целта, но подоцна поради тоа тој беше дисквалификуван. Сепак неговата храброст направи името на Пјетри засекогаш да се памети.
Швеѓанецот Оскар Шван, кој го освои златниот медал во стрелаштво, стана најстариот олимписки победник на сите времиња, а тој рекорд го подобри на Игрите во Антверпен 1920 година, кога имаше 72 години и 279 дена. Џон Тејлор, членот на американската атлетска штафета на 4х100 метри, стана првиот Афроамериканец освојувач на златен олимписки медал. На Игрите беа застапени и натпревари од зимските спортови, како што е уметничкото лизгање, кои се одржаа неколку месеци подоцна.
(продолжува)
Првпат беше организирано и свечено отворање, но парадата не мина најдобро поради многуте политички и други разлики меѓу повеќе земји, како што беа недоразбирањата меѓу Ирска и Велика Британија, Финска и Русија итн. Во Лондон првпат јавно беше промовирано олимпиското мото „На ЛОИ најважно е да се учествува, не да се победи“, а креаторот, еден бискуп од Пенсилванија, ја изговори на црковната служба во познатата катедрала „Сент Пол“, на 19 јули.
Организацискиот комитет ја прецизира должината на маратонската патека на 42,195 метри, а последните 195 метри беа додадени за да му се угоди на кралското семејство и спортистите да ја минат целта токму пред кралската ложа. Таа должина (42,195 метри) е официјализирана од Игрите во Париз 1924 година. Италијанецот Дорандо Пјетри во маратонската трка влезе прв на стадионот, но беше толку премален што продолжи да трча во спротивна насока и колабира во близината на целната рамнина. Официјалните лица му помогнаа да стане и да ја мине целта, но подоцна поради тоа тој беше дисквалификуван. Сепак неговата храброст направи името на Пјетри засекогаш да се памети.
Швеѓанецот Оскар Шван, кој го освои златниот медал во стрелаштво, стана најстариот олимписки победник на сите времиња, а тој рекорд го подобри на Игрите во Антверпен 1920 година, кога имаше 72 години и 279 дена. Џон Тејлор, членот на американската атлетска штафета на 4х100 метри, стана првиот Афроамериканец освојувач на златен олимписки медал. На Игрите беа застапени и натпревари од зимските спортови, како што е уметничкото лизгање, кои се одржаа неколку месеци подоцна.
(продолжува)
No comments:
Post a Comment